Op naar de eilanden!

Een laatste vrije dag op Tasikoki! Na bijna vijf weken hier met veel plezier aan de slag geweest te zijn reis ik morgen met een Zweedse verder naar de Togean Islands die in de kom van Noord Sulawesi liggen. Voor zover we weten is er eigenlijk vrij weinig toerisme daar en dat zullen we dan ook meteen wel gaan merken. Kijken of we daar een cottage kunnen regelen of gewoon bij wat locals terecht kunnen… Morgen vertrekken we om 0600 naar Manado, daar pakken we een bus naar Gorontalo (ofzoiets) die er 9 uur over doet om daarna een bootritje van 12 uur naar Wakai te maken. De boot heeft in principe geen cabines voor reizigers, dus ik denk dat we een bemanningslid om zullen moeten kopen om zijn kamer over te nemen, haha! Andere plannen waren om naar de Banda Islands te gaan ten zuiden van de Molukken, maar omdat er maar 1 boot per twee weken van Ambon naar daar gaat, waarvan bovendien het reisschema een groot raadsel is, ging dat gewoon niet in het schema passen. En aangezien ik mn trein in Nederland al niet kan halen…

Na een aantal weken begin je ook een beetje te merken dat je een oudgediende word hier op Tasikoki. De oude garde vertrekt en de nieuwe mensen stromen langzaam binnen; beiden vergezelt met redenen om een aantal Bintangetjes open te trekken. Gelukkig komt daar geen einde aan :-) Verder kom je een beetje in een vaste routine, de werkdagen smelten samen en het werken met de dieren word steeds normaler. Het zien van een Orang-oetang die fruit uit een fles proberen te krijgen door sap eerst op te drinken er daarna in te pissen en gewoon weer door te drinken, blijft echter video waardig. Of hetzelfde mannetje die sex probeert te hebben met een kleine rat die hij gevangen heeft, ook een erg leuke; met name het moment dat hij er achter begint te komen dat het toch echt niet gaat passen… Ook het verbouwen van de kooi van de Javaanse luipaard was apart. Niet te vertrouwen, maar wat een schitterend dier!!! Ergens vorige week naar het wildreservaat Tangkoko geweest, daar de makaken die we hier hebben in het wild zien rondlopen. We konden ze zelfs door de bossen achtervolgen voor een korte tijd. Daarna wat nachtaapjes bekeken en in het donker door de jungle terug gelopen naar een plaatselijk restaurantje (lees, halve stal met plastic tafelkleed maar met schoon eten :-) ). Uiteraard stond daar ook gewoon weer rijst klaar, zoals altijd. We waren toevallig gisteren dan ook als kinderen zo blij dat er opeens een schaal met pasta (veel te lang gekookt) met italiaanse pastasaus (tomatensaus met oregano) klaar stond voor de lunch. En ondanks dat ik pretendeer zelf in 5 minuten een betere pasta te kunnen maken was het echt een godenmaal. Hoe dom het ook mag klinken, dat was een fucking highlight deze week :-) Normaal wachten we netjes met de tweede ronde opscheppen tot de mensen die te laat zijn ook hun eerste bord hebben, maar aangezien het vooral studenten uit Manado waren namen we maar voor ze aan dat ze toch meer van de rijst waren. Bovendien, als de schaal al leeg is voor ze binnenkomen weten ze ook niet wat ze gemist hebben :-D

Heb jammergenoeg ook een paar dagen strak in bed gelegen, uiteindelijk helpt zelfs de Dettol niet meer tegen alles wat je aan water hier toch binnenkrijgt, maar aan de andere kant val je er wel lekker van af. Dus de broeken die ik bij me had kan ik eigenlijk net zo goed weg gaan gooien… Ook de zakjes ORS gaan er doorheen alsof het niets is. Je drinkt hier 5 liter water per dag en ik heb het gevoel dat je nog geen tien procent richting het toilet gaat. Tijdens het werk zweet je zo hard dat er gewoon niet tegenaan te drinken is. Ook de muggenspray vliegt erdoorheen en toch word je helemaal platgestoken en gebeten door alles wat hier rondzwerft. Gelukkig wennen ook de fysieke ongemakken op een gegeven moment. Muggen, schorpioentjes en mieren en de daarbijhorende jeuk negeer je gewoon, net als de hitte en de moessonbuien. Het word allemaal vrij normaal om te gaan met dingen waar je je in NL kapot aan zou irriteren. Jammergenoeg geldt dat dan weer niet voor de bijensteken. Aangezien de bijen hier, net als alle insecten, drie keer zo groot zijn als in NL moet ik eerlijk bekennen dat ik toch 5 minuten stevig heb gehinkt na een forse steek in mn linkerknieholte.

Maar al met al heb ik dus echt een briljante tijd gehad hier, het werk is niet bijzonder uitdagend maar de dieren en vooral ook een aantal van de mensen maken het allemaal bijzonder de moeite waard! Aan de ene kant zonde om al te moeten vertrekken maar tegelijk heb ik erg veel zin om meer te gaan zien.
Voor zover een planning is zou het er dan ongeveer als volgt uit moeten komen te zien: Morgen vertek ik naar de Togians, daarna Sulawesi oversteken naar Makassar. Dan heb ik nog een paar dagen over om wellicht ff te chillen op Bali om dan de 21e aan te komen in Medan. Hopelijk kan ik die vlucht vandaag na de lunch nog boeken. Dan volgen er 2 weken Sumatra met Arjen en wellicht dat ik daarna doorvlieg naar Lombok en de Gili eilanden, voor ik Indonesië verlaat en richting het vaste land van ZO Azië vertrek. Maar het komt zoals het komt :-)

Ik hoop dat jullie net zo van de Nederlandse winter gaan genieten als ik dat hier ga doen :-)

Greetz, Jasper


And again... For the English speaking ppl; I hope Google translate does my story any justice… Once i buy my own laptop here, cba to write two stories on a borrowed laptop :-( Ill tell you all about it later tho!!