Sumatra en de jungle

Sumatra blijkt een schitterend en divers eiland, maar het is er over het algemeen groener dan ik ooit gezien heb. Maar om bij het begin te beginnen... Na Arjen op KL vanuit Nederland opgepikt te hebben zijn we meteen na de vlucht naar Medan doorgegaan naar Lake Toba. Uiteraard cheap; een goede 5 uur met een minibus, die dan ook halverwege een uur in de hitte stil stond met pech :-) .

Het Toba meer is een enorm zoet meer met een eiland erin, Samosir. Je duikt letterlijk vanaf het terras zo het meer in. Qua toerisme is het er erg rustig en kun je zien dat het hier ontzettend druk is geweest in de jaren ’80, vooral op het vasteland staan overal lege hotels. Maar het is er echt prima vertoeven! Een dagje fietsen gehuurd (die dingen zijn voor dwergen gemaakt!) en als je eenmaal het toeristenstukje uit bent ben je weer net zon bezienswaardigheid als op Sulawesi, een vrouw begon zelfs te gillen toen we langs fietsten. Verder een dag gerelaxt aan een briljant meer, eigenlijk een perfecte binnenkomer op Sumatra.
Daarna zijn we doorgereisd naar Bukit Lawang, de wildernis in. Wanneer je er naartoe rijd rij je ook echt langzaam de groene en donkere jungle in. Eenmaal in het dorp wilden we pinnen, maar toen bleek bijvoorbeeld dat de dichtstbijzijnde ATM zon 10 kilometer per becak was, daar is dat een avontuur op zich! Het hotel lag aan een riviertje met aan de overkant een bijna verticale muur van jungle, waarin letterlijk de orang-oetangs leven. We hebben hier 2 dagen met overnachting door de jungle getrokken, biljant om te doen. Beginnend met de muur aan de overkant van het riviertje beklimmen, daarna wat orang-oetans met jongen in het wild bekijken. Daarna begon de jungle-trek pas echt, stijgen en dalen met af en toe 50-60% over smalle gladde strookjes horizontale grond langs een bergwand. Onderweg komen we nog een Orang-oetan tegen die de boom uit komt en we staan vrolijk fotos te maken tot de gids opeens ‘run!!!!’ begint te roepen en het beest achter ons aan kwam; sprintend een bergwand af met een hongerige Orang-oetan achter je aan... Adrenalinebooster :-). Daarna verder naar beneden waar we de rivier gelukkig bereikten nadat een korte storm en regenbui niet doorgezet hadden. De rivier zou tot je knieën komen en dan viel de stroming wel mee, werd er gezegd... Het verbaasde dan ook me niet dat ik halverwege opeens tot mn middel in een snel stromende rivier stond met spekgladde stenen als bodem en een gids die me alleen maar uit balans aan het trekken was. Gelukkig bleef de tas redelijk droog en nu hoefde ik me niet om te kleden om de rivier in te springen; elk nadeel heb... Al met al een enerverende dag! De nacht daarentegen was onder een dekzijltje, op een stenen ondergrond en in the middle of nowhere. Schitterend om mee te maken, verschrikkelijk voor de nachtrust, haha! Maar smorgens zaten er gibbons aan de andere kant van de rivier en zaten er aapjes in de campsite, dus een mooie ervaring. De trek op dag 2 was nog idioter en deed hier en daar niet onder voor zonder enige bescherming van een tientallen meters hoge klimwand af klimmen met een hoek van 70 graden.
Door naar Banda Aceh, de stad die door de tsunami in 2004 het hardst getroffen werd. Het is een vreemde stad... Alles is er uiteraard nieuw aangezien er niet veel meer rechtop stond en 1/3 van de originele bevolking is hier toen omgekomen. De stad ziet er Indonesisch uit, maar je kunt duidelijk merken dat het westen deze stad opgebouwd heeft, wat meer orde en logica. De sites zijn wel mooi om te zien, een boot op een huis, een enorme generatorboot die vele 100en meters meegenomen is het land op en daar nog steeds ligt, en het net geopende Tsunami Museum is een schitterend gebouw (dat de officiële documentaire in het midden van het scherm nog de ‘trail version, uitgever’ symbolen heeft staan, lullen we dan maar niet over :-) ). De mensen zijn er streng moslim en de wetten van de Sharia gelden er, (op alcoholconsumptie staat 40 stokslagen... dus die uitdaging stond wel een beetje) maar eigenlijk zijn de mensen leuker en vriendelijker dan gemiddeld in Indonesië.
Daarna door naar Pulau Weh, een eiland 2 uur varen van Banda Aceh. Een duikersparadijs met enkele leuke strandjes waarvan wij op Padang terecht gekomen zijn. Een dag gesnorkeld boven teleurstellend koraal, maar er zaten ontzettend veel verschillende vissensoorten. Er zouden ook rifhaaien zitten, maar die hebben we na 4 uur snorkelen niet kunnen vinden. De volgende dag heb ik een introductieduik gedaan, kortweg briljant. PADI moet gehaald gaan worden binnenkort!!!!! Moeilijk uit te leggen waarom het zo gaaf is, maar take it from me!

Inmiddels zit ik dit te typen zittend op de grond van Jakarta’s domestic terminal, midden in de gezelligheid :-) Arjen zit hopelijk nu in Medan om zijn aansluiting naar KL te pakken en ik heb nog 2 uur voor m’n aansluiting naar Denpasar. Sumatra is werkelijk een verbazingwekkend eiland en naast het feit dat het nog groen en wild is, is het eigenlijk moeilijk uit te leggen waarom behalve door te zeggen dat het vergeleken met andere eilanden een andere wereld is...

Es ist zeit für het danken van Arjen voor; een briljante 2 weken hier op Sumatra, het opvangen en opgevangen worden na slippartijen de bergwanden, toch zelf gaan duiken waardoor ik het ook maar geprobeerd heb... Maar vooral voor het afleiden van de lokale bevolking die me nu eens redelijk met rust lieten omdat hij iedere keer achteraf pas besliste er wel genoeg van te hebben terwijl ik dat meestal van te voren al liet blijken. Top! :-)

Ik hoop dat Sinterklaas aan eenieders wensen heeft kunnen voldoen!!! Verder krijg ik niet veel mee uit Nederland maar hoor wel dat de temperaturen van de Eurobonds en die in de vergaderkamers van Ajax lager zijn dan de buitentemperaturen. Enjoy it while it lasts!!!!

Jasper