Cartagena, Bogota en Medellin

Same as in Indonesia a long time ago, for the english speaking ppl. I hope Google translate will do the story any justice. And otherwise we´ll get back to this at some point :-)

Na 2 weken Colombia ben ik aangekomen in Peru, en vind ik ook eindelijk wat tijd om een berichtje achter te laten nu ik me voor de reis zelf aan het voorbereiden ben.

Zaterdag 30 aug was de grote dag waarop mijn (gelukkig) geschifte ouders met mij om 0400 op zijn gestaan om naar Brussel te rijden, waarvoor bijzonder veel dank! Via de TGV en Air France zou ik mijn voorlopig laatste goede vlucht meemaken :-) omdat de vluchten in Zuid Amerika allemaal wat anders gaan en ik sindsdien al meer vertraging heb gehad dan in de lucht gehangen...
Via Bogota naar Cartagena om het vrijgezellenfeest van een vriend van me te vieren, van zondag tot woensdag. Dat is nogal gelukt!! Weinig slaap, weinig bier, maar veel aguadiente en dus veel hangovers. Uiteraard kwam het culturele aspect ook aan de orde door cafés op de oude muren te bezoeken en eilandjes bekijken vanaf een gehuurde privé jachtje met een paar strakke motoren op de achterkant. We sliepen (gelukkig met flink wat korting via een vriend van de bruidegom) in het Hilton daar, dus het ontbrak ons echt nergens aan.
Cartagena is een oude vestingstad aan de zee met een fort ter bescherming voor aanvallen over land. Binnen de oude muren is het dan ook echt een oude stad, en daarbuiten begint het al meer op andere steden te lijken. De eilanden voor de kust zijn heel relaxt om te chillen. Op de woensdag zijn we naar het fort geweest en hebben we een museum gepakt voordat we donderdag weer naar Bogota vlogen.

Vrijdag de bruiloft waarvoor iedereen de overal mee naartoe gesleepte pakzakken eindelijk uit elkaar kon trekken. Na een rit van een uur begon de ceremonie rond 1600. Ik moet eerlijk zeggen dat het best apart is om te weten wat er gebeurd en daarbij een korte vertaling te hebben, maar je hebt eigenlijk geen flauw idee wat de enthousiaste priester voor verhalen verteld in het Spaans. Maar er kwam een heleboel positieve energie vanaf, die normaal in NL eigenlijk verdrinkt in het verhaal waar je naar luistert.
Het trouwen, de locatie en het feest... Simpelweg perfect. En 'gelukkig' was er weer meer dan voldoende aguadiente :-)

Op zondag zijn ben ik met Arjen en Wouter naar Villa de Leyva gegaan. Een oud stadje 3 uur rijden van Bogota, maar 5 uur zoals wij het deden. Voor het eerst was er het gevoel van het reizen: een bus zoeken, onderweg zijn met muziek op en een schitterend passerend landschap, de politiecontroles die vooral jouw paspoort níet willen zien, overstappen in een kleiner busje die met ducktape aan elkaar hangt, een te laag dak waar je met je kop tegenaan knalt, de achterklep die eigenlijk niet goed (lees helemaal niet) dicht kan. Heerlijk!!! Voor het eerst het gevoel van onderweg zijn en vooruit kijken ipv luxe, stilstand en achteruit kijken naar wat en vooral wie ik erg ga missen...

Villa de Leyva is een oud stadje in een vallei, met straten die niet bestaan uit kinderkopjes maar grote keien die samen een weg vormen. Een schitterend plein met bijpassende kerk en heel veel Colombiaanse toeristen. Na een dagje rondlopen en een nacht in een hotel hebben we smorgens een stevig rondje gefietst en zijn smiddags met een directe lijn weer terug gereden naar Bogota. De file passeer skills van deze chauffeur; onovertroffen... Dat dat goed ging.
In Bogota hebben we dinsdag nog genoten van het uitzicht vanaf de Montserrat en het oude centrum bekeken voordat Arjen weer terug moest naar NL.

Wij zijn meteen meegevlogen naar Medellin, de stad van Pablo Escobar en de drugs van de jaren '80. En om meteen alle fabels de wereld uit te helpen, daar merk je helemaal niets meer van op de zichtbare geschiedenis na. Van, horen zeggen, de onveiligste stad van de wereld in 2002, including oorlogssteden, tot nu is er echt heel veel veranderd. De stad en de mensen zijn very much alive. We hebben we 2 dagen doorgebracht met een rit op de cablecart (uitzicht over de hele stad), het Parque Explora (aquarium en een soort Nemo, als in Adam maar dan écht leuk) en een stadsrondleiding die ontzettend goed wist te vertellen over de geschiedenis en de vinger ook op de zere plek wist te leggen. De drugs heeft het gebied destijds geen goed gedaan en dat doet het nog steeds niet...

2 dagen voor Medellin was dan ook eigenlijk echt te weinig, maar de terugvlucht naar Bogota kon niet gemist worden. Door de vertraging werd het wel een nachtvlucht, met nachtelijke aankomst bij een hotel waar op de eerste verdieping een bewakers kantoor zat en de lobby pas na een lift omhoog... Het straatbeeld bij nacht paste ook zeker bij deze opzet, haha.
De volgende ochtend hebben Wouter en ik ons ding apart ff gedaan om rond 1130 een taxi in te duiken naar het vliegveld. Wouter voor NL en ik naar Lima.
Na 3/4 van de rit ben ik in mn tas bezig als ik gierende banden hoor en het idee heb dat de taxi chauffeur mooi op tijd remt, maar als een mooi kaats schot bij curling glijden we, en glijden we, en glijden we steeds verder door zonder echt af te remmen, tot de onvermijdelijke harde stop... Ik zat al redelijk in elkaar gedoken doordat ik in mn tas bezig was, toen uiteraard de echte harde klap van de achterkant er nog eens overheen kwam. 'Going out with a bang' was na de check of we beiden ok waren het eerste concensus.
De taxi lag compleet in puin aan de voorkant, en de achterkant was ook een stukje korter geworden. De achterklep kon niet meer open, tot nog een portie extra geweld. Maarja, dat vliegtuig gaat vertrekken en wij wisten nog wie we waren en we konden lopen dus vamonos!! Wat foto's en een andere taxi. Gelukkig wilden de taxi chauffeurs ons volgens mij ook zo snel mogelijk kwijt zonder ergens te hoeven tekenen, dus dat was snel geregeld. Eenmaal op het vliegveld de schade opgeteld... koffers heel, adrenaline op, ruggen mwoah, nek ook, klein stukje tand kwijt aan mijn kant en morgen waarschijnlijk zo stijf als een plank. Maar als dat alles is...

Na elkaar een betere vlucht toegewenst te hebben scheiden ook onze wegen zich en meld ik me bij mn gate. Na ingestapt te zijn blijkt de piloot ziek en 2.5 uur later vertrekt het vliegtuig. Om 1900 zou ik opgepikt worden door een vriendin van de bruid waar ik, samen met en mede door een andere vrijgezellenganger, kon blijven slapen. Mijn 3 uur wachten op het vliegveld werd opeens perfecte timing, en na wat eten vonden we Vincent ook en zijn we doorgereden naar het appartement. Wat blijkt, Lima is echt bizar groot...
Maar eenmaal daar en in de buurt van een bed stort ik ook echt in.

De volgende dag, ofwel gisteren, hebben we een rondje Lima gedaan en wat spullen gehaald die ik nog nodig had. In Lima kom ik toch weer terug dus ik had ook niet echt haast om alles asap nog even te zien. Vanmiddag meld ik me bij een hotel en morgen volgt een vertrek naar het oosten en dan zien we wel wat er gebeurd :-)


Ik zal proberen om het een en ander bij te gaan houden op de rustdagen, wanneer ik wifi tot mijn beschikking heb. Maar aangezien het kopen van een slaapzak en matjes tot de voorbereidingen behoort zal dat bij lange na niet altijd het geval zijn.
Geniet daar nog even van de Hollandse nazomer, die naar ik hoor heel aardig is!!